108 kostek cukru
Spektakl w reżyserii Agaty Puszcz powstał na kanwie pamiętnika odnalezionego w gruzach Warszawy tuż po Powstaniu. Adaptacji intymnego dziennika podjęła się Zuzanna Bojda. Kameralne przedstawienie opowiada o prawdziwej historii jednostki uwikłanej w wielkie wydarzenia oraz prawdziwych emocjach towarzyszących odkrywaniu rodzinnej tajemnicy. Dwie Ireny – Współczesna Irena Sierakowska i Irena Sierakowska, która zginęła w Powstaniu Warszawskim, są ze sobą spokrewnione, ale nigdy się nie poznały. Mimo to wiele je łączy, o wiele więcej niż tylko imię.
Są miejsca na mapie Warszawy, do których Współczesna Irena boi się chodzić, bo wpada tam w stany paniki. Są też czasami miejsca na ciele Współczesnej Ireny – dziwne wysypki i plamy, które uaktywniają się nagle, a po kilku godzinach znikają. Wyszła z domu i nie wróciła…, poszukiwany, poszukiwana… to refren w głowie Współczesnej Ireny. Bohaterka jest pewna, że mieszka w niej coś, co potrzebuje nazwania – rozpoczyna więc poszukiwania. Szuka tak długo, aż wpada na trop – małe pudełko z pamiątkami, pudełko pamięci. W tym pudełku znajduje się częściowo zwęglony pamiętnik pisany przez Irenę Sierakowską w sierpniu 1944 roku, którego fragmenty nadal jeszcze można odczytać.
Tekst: Zuzanna Bojdana (na podstawie powstańczego pamiętnika Ireny Sierakowskiej)
Reżyseria: Agata Puszcz
Scenografia i kostiumy: Karolina Mazur
Muzyka: Krzysztof Kaliski
Video: Przemysław Jeżmirski
Zdjęcia: Tobiasz Papuczys
Lekcje stepowania: Dariusz Dudzik
Inspicjentka: Anna Solarek
Obsada: Irena Sierakowska